به گزارش مجله خبری نگار، یک خواب خوب شبانه، جان تازهای به مغز و بدن ما میبخشد؛ اما چه چیزی تعیین میکند که ما به چه مقدار خواب نیاز داریم و چه عاملی باعث میشود که خواب عمیق تری داشته باشیم؟
محققان ژاپنی دانشگاه تسوکوبا، در مطالعه اخیر خود، یک مسیر سیگنال دهی خاص را در سلولهای مغز مشخص کرده اند که مسئول تنظیم طول و عمق خواب است.
دانشمندان گفته اند: پس از بررسی جهشهای ژنتیکی و نحوه تاثیر آنها بر الگوهای خواب، جهشی را شناسایی کردیم که منجر به خواب طولانیتر و عمیقتر از حد معمول در موشها شد.
محققان دریافتند: این امر ناشی از سطوح پایین آنزیمی به نام هیستون داستیلاز ۴ (HDAC۴) است که به سرکوب بیان ژنهای هدف، معروف است.
همچنین مطالعات قبلی نشان داده بود: HDAC۴ به شدت تحت تاثیر اتصال مولکولهای فسفات، در فرآیندی به نام فسفوریلاسیون، قرار میگیرد. هنگامی که این اتفاق میافتد، HDAC۴ تمایل دارد از هسته سلول فاصله گرفته و در نتیجه سرکوب پروتئینهای موثر در خواب، کاهش مییابد. در این مطالعه، محققان، به بررسی تاثیر فسفوریلاسیون HDAC۴، بر خواب پرداختند.
پژوهشگران اضافه کرده اند: ما روی پروتئینی به نام کیناز القایی نمک ۳ که با نام SIK۳، نیز شناخته میشود و HDAC۴ را فسفریله میکند، متمرکز شدیم. همچنین بر اساس نتایج مطالعات قبلی دریافتیم که این پروتئین اثرات قوی بر خواب دارد.
تیم تحقیقاتی دریافت:در هنگام کمبود SIK۳ یا هنگامی که HDAC۴ به منظور جلوگیری از فسفوریلاسیون، اصلاح شد، موشها خواب کمتری داشتند.
در مقابل، هنگامی که موشها نسخه فعال تری از SIK۳ را داشتند که فسفوریلاسیون HDAC۴ را افزایش میداد، خیلی بیشتر خوابیدند. به گزارش سیناپرس، محققان، همچنین پروتئین دیگری به نام LKB۱ را شناسایی کردند که SIK۳ را فسفریله میکند و در صورت کمبود، عمق خواب را کاهش میدهد.
پژوهشگران توضیح داده اند، یافتههای ما نشان داده اند که یک مسیر سیگنال دهی در سلولهای مغز، از LKB۱ به SIK۳ و سپس به HDAC۴ وجود دارد؛ که این مسیر، منجر به فسفوریلاسیون HDAC۴ میشود که احتمالا به دلیل بیان ژنهای تقویت کننده خواب، کیفیت خواب را بهبود میبخشد.